بازتاب فردا /من گنگ خواب دیده و عالم تمام کر
من عاجزم زگفتن و خلق ازشنیدنش
……….
قامت درختان بلوط زاگرس از رنج گران نوعی بیماری خشکید و برگ بی برگیشان دل های مردم بدون دل و دماغ را بی دل و بی دماغ تر نموده است . در ختانی که جای مسؤلان؛ بی هیچ چشمداشت نوازشی؛ دل های خسته را به ضیافت شاخساران سایه گستر و میوه پرور خویش می بردند ولی دریغ که نمی دانم “کجا گم کرده ایم در این هیاهو باور خود را”
درختانی که رخسار مرگبار جاده ی مسیر چاروسا از توابع شهرستان کهگیلویه را در دیدگان مسؤلان گرانجان
این خوان دهشتناک؛ به سبزی می اراستند تا لابد پیچ و تاب های به جامانده ی بعد از نیم قرن بی توجهی و بی مبالاتی مسؤلان را رانندگان و مسافران کوه از کمر شکسته؛ کمتر احساس نمایند . درختانی که سر به بام مسؤلان خسته جان فارغ از حال مردم فرو برده اند و اهسته در گوش های اکنده از جیوه انان می گویند :”بهارتان خوش که این قدر به فکرمردمانید!”
بلوط هایی که برگ های آفت زده و تکیده در تابستان خزان زده شان دارند :”داستان از میوه های سربه گردون سای اینک خفته شان در تابوت پست خاک حشره می گویند که مارا رها کنید در این رنج بی حساب !
دریغ و حسرتا! که مردم هم نمی دانند
به کجا برند شکایت به که گویند این حکایت!؟!
حکایت مرگ درختان بلوطی که مسؤلان دریغا گویی ندارند! هرچه خواستم سکوت پیشه کنم نشدکه نشد ! دست لرزان قلم سرمست و شیدا
از این رنج نامیمون و داغ دل مردم دیارم؛ از دشمنان شکایت برده پیش دوستان اما چون دوست دشمن است شکایت کجا برد؟ آی نماینده مردم درمجلس و مسؤلان گماشته شده و سوار بر گرده مردم !که در کنار ساحل مردم شاد و خندانید چرا چاروسایی که در طی سالیان آزگار نردبان ترقی شما گردیده در نمی یابید؟ چاروسایی که جای بی توجهی شما به نداشتن جاده ی مناسب و هزاران و یک رنج بی حساب؛ دل مردمانش به سایه ی درختانی خوش بود تا هوایشان تازه شود ولی هوای درختان بلوطشان را می بینیدکه تکیده گردیده و سخت تر اینکه شما ابر آذارید که هوایشان را تیره می دارید و هرگز نمی بارید! درد درختان بلوط مسیر چاروسا درد حصار وبرکه ی خشکیدن نیست بلکه درد زیستن با مسؤلان بی خیالی است که میلی به دریا شدن با مردم پله ی ترقی شده ی خویش ندارند!
بیایید و نشان دهید که شماها را سری است با این مردم که گر خلق روزگار؛ دشمن شوند و سرتان برود باز هم بر آن سرید! و چو آمدید نرم و اهسته بیایید که مبادا ترک بردارد چینی نازک تنهاییتان!
چراکه چاروسا :
گذرگهی است پرستم که اندر آن به غیر غم
یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند
