بازتاب فردا/در هر جامعه‌ای، دانشگاه علوم پزشکی نه‌تنها یک نهاد علمی و آموزشی است، بلکه قلب تپنده نظام سلامت و مهم‌ترین تصمیم‌گیرنده در حوزه جان مردم محسوب می‌شود. تصمیمات مدیران این مجموعه مستقیماً بر کیفیت درمان، رضایت مردم و حتی آمار مرگ و میر تأثیر می‌گذارد.
واقعیت این است که طی سال‌های گذشته، بسیاری از انتصابات در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور و به‌ویژه در استان کهگیلویه و بویراحمد، نه بر اساس شایسته‌سالاری، بلکه بر پایه سهم‌خواهی‌های جناحی و روابط شکل گرفته است؛ مسئله‌ای که آسیب‌های جدی به بدنه درمانی و سلامت مردم وارد کرده است.
بر اساس بررسی‌های میدانی و آمارهای رسمی، بیش از ۴۰ درصد مدیران میانی و ارشد حوزه درمان در استان طی یک دهه گذشته، فاقد تجربه مستقیم در مدیریت درمان بوده‌اند. این عدد به‌خوبی نشان می‌دهد چگونه انتخاب‌های اشتباه، باعث شده کیفیت خدمات درمانی استان با وجود ظرفیت بالای نیروی انسانی، در رتبه‌های پایین کشوری قرار بگیرد.
نمونه بارز این ضعف‌ها، در شاخص نارضایتی مردم از خدمات درمانی استان به‌وضوح دیده می‌شود؛ طبق آخرین نظرسنجی مرکز افکارسنجی وزارت بهداشت، کهگیلویه و بویراحمد در سال ۱۴۰۲ جزو ۵ استان دارای بیشترین نارضایتی از خدمات درمانی قرار گرفته است؛ نارضایتی‌ای که ریشه در ضعف مدیریت، انتصابات اشتباه و استفاده از نیروهای غیرمتخصص دارد.
حالا با انتصاب دکتر رقیه پناهی به عنوان رئیس دانشگاه علوم پزشکی استان، بار دیگر نگاه‌ها به سمت انتخاب تیم مدیریتی جدید معطوف شده است. دکتر پناهی که با حمایت جریان اصلاح‌طلبی و بدون تجربه مشخص در حوزه درمان به این جایگاه رسیده، در آزمونی بزرگ قرار دارد؛ آزمونی که می‌تواند مسیر آینده درمان استان را مشخص کند.
یکی از مهم‌ترین انتخاب‌های پیش روی او، معاون درمان دانشگاه است؛ جایگاهی کلیدی که مستقیماً با جان مردم در ارتباط است. نام دکتر معصومه علیزاده، رئیس موفق بیمارستان جلیل و از نخبگان پزشکی استان، این روزها به‌عنوان گزینه‌ای جدی مطرح شده است؛ مدیری توانمند، متخصص و با سابقه درخشان در خط مقدم درمان.
انتصاب دکتر علیزاده به این سمت، می‌تواند نقطه عطفی در مدیریت دکتر پناهی باشد و این پیام را به جامعه مخابره کند که دانشگاه مسیر عقلانیت و نخبه‌گرایی را برگزیده است؛ مسیری که با حضور افراد توانمند، می‌تواند امید را به جامعه پزشکی و مردم بازگرداند.
پیامدهای چنین انتخابی روشن است:
۱. دکتر پناهی ضعف احتمالی خود در حوزه درمان را با استفاده از یک نیروی متخصص و با تجربه جبران می‌کند.
۲. نخبگان و بدنه علمی استان امیدوار می‌شوند که شایسته‌سالاری جایگزین روابط شده است.
۳. مردم باور خواهند کرد که دانشگاه علوم پزشکی قرار است در دوره‌ای جدید، سلامت را بر هر مصلحتی ارجح بداند.
اما اگر دکتر پناهی راهی متفاوت برود و چهره‌های ضعیف و غیرمتخصص را وارد این جایگاه کند، تردیدی نیست که همان مسیر اشتباه گذشته تکرار خواهد شد و باز هم سلامت مردم قربانی بازی‌های سیاسی خواهد شد.
امروز دکتر پناهی در نقطه‌ای تاریخی ایستاده است؛ انتخابی که یا او را به مدیری تحول‌خواه تبدیل می‌کند یا در لیست مدیرانی قرار می‌دهد که فرصت خدمت داشتند اما میدان را به افراد ضعیف سپردند. جامعه پزشکی و مردم نظاره‌گر این انتخاب سرنوشت‌ساز هستند.
