بازتاب فردا _حمیده تابش نژاد /حاجیه عالم، مادری زحمتکش و نیکوکار، نمونه‌ای بی‌نظیر از انسانیت و فداکاری است. او پس از شهادت همسرش، وقتی که تنها ۲۶ سال داشت و فرزند کوچکتر خانواده را باردار بود ،با عزمی راسخ و قلبی مملو از عشق، مسئولیت بزرگ کردن شش فرزند دختر را بر عهده گرفت و با تلاش بی‌وقفه آنان را به انسان‌های موفق و مفیدی برای جامعه تبدیل کرد. پنج دختر او همگی معلم شده‌اند و با عشق و علاقه به آموزش و پرورش همانند پدر راهش را ادامه و به تعلیم نسل‌های آینده می‌پردازند، در حالی که دختر ششم در حوزه محیط زیست فعالیت می‌کند و با تمام توان خود در حفظ و نگهداری از طبیعت کوشش می‌کند.
حاجیه عالم نه تنها برای فرزندان خود، بلکه برای تمامی همسایگان و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند، الگویی از عشق، فداکاری و نیکوکاری است. او تمامی عمر خود را صرف کارهای خیر و کمک به افراد فقیر و نیازمند کرده و با قلبی بزرگ و دستانی پر از محبت، همواره در کنار کسانی بوده که به کمک نیاز داشته‌اند. همسایگان او، همانند یک سرپرست به او پناه می‌برند و از حمایت و محبت او بهره‌مند می‌شوند.
این مادر فداکار، با زندگی پربار و پرمحبت خود، نشان دهنده‌ی قدرت و عظمت روح انسانی است. تلاش‌های بی‌پایان او در تربیت فرزندان و کمک به دیگران، یادآور این حقیقت است که عشق و فداکاری می‌تواند جهان را به مکانی بهتر و زیباتر تبدیل کند. حاجیه عالم، با قلبی پر از محبت و دستانی همیشه آماده به کمک، نه تنها خانواده خود، بلکه جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند را نیز به سوی پیشرفت و خوشبختی هدایت می‌کند.
مادر حاجیه عالم با چشمانی پر از افتخار و لبخندی از خاطرات دور، از دوران نوجوانی دخترش می‌گوید. او به یاد می‌آورد که چگونه حاجیه کوچک، با روحیه‌ای سرشار از عشق و نیکوکاری، همواره به فکر کمک به دیگران بود. وقتی مادر حاجیه او را برای حفاظت از باغ‌ها می‌فرستاد تا میوه‌های باغ از دستبرد انسان‌ها و حیوانات در امان بماند، حاجیه نه تنها به محافظت از باغ‌ها می‌پرداخت، بلکه خود به چیدن محصولات باغ مشغول می‌شد.
حاجیه عالم، با دستان کوچکش، میوه‌های تازه و آبدار باغ را جمع‌آوری می‌کرد و به جای نگهداری آنها برای خانواده، به فکر فقیران و بیچارگان می‌افتاد. او با قلبی پر از محبت و دلسوزی، میوه‌های باغ را به خانه‌های نیازمندان می‌برد و لبخند را بر لبان آنان می‌نشاند. این کارهای او نشان از روحیه‌ای بزرگ و قلبی پر از عشق به همنوع داشت که از همان سنین کودکی در وجود او ریشه دوانده بود.
مادر حاجیه همچنین به یاد می‌آورد که چگونه دخترش بدون اینکه پدر و مادر متوجه شوند، آرد و برنج خانه را بین خانواده‌های نیازمند تقسیم می‌کرد. حاجیه با دقت و هوشیاری، مواد غذایی را از خانه بیرون می‌برد و به دست کسانی می‌رساند که توانایی تهیه آنها را نداشتند.
این خاطرات شیرین و پر از مهربانی، نشان‌دهنده‌ی روحیه‌ی بزرگ و دلسوز حاجیه عالم از همان دوران نوجوانی است. او با قلبی پر از عشق و دستانی همیشه آماده به کمک، همواره به فکر دیگران بود و تلاش می‌کرد تا جهان را به مکانی بهتر و زیباتر تبدیل کند. حاجیه عالم، با کارهای نیکوکارانه‌اش، الگویی بی‌نظیر از انسانیت و فداکاری است که نه تنها خانواده‌اش، بلکه تمامی جامعه به وجود او افتخار می‌کنند.
حاجیه عالم مهربان، بانویی که نامش با مهربانی و خدمت به دیگران گره خورده است، داستانی از فداکاری و عشق به همنوعانش را روایت می‌کند. او کسی است که زندگی‌اش را وقف کمک به نیازمندان کرده و با تلاشی بی‌وقفه، در مسیرهای دشوار و پرپیچ و خم، به دنبال رساندن نور امید به دل‌های تاریک و غم‌زده است.
تصور کنید، صبح زود، وقتی هنوز آسمان در حال روشن شدن است، حاجیه عالم با تراکتور یا وانت در مسیر بهبه راه می‌افتاد. جاده‌های صعب‌العبور و مسیرهای پرخطر هیچ‌گاه او را از هدف والایش باز نداشته‌اند. او با قلبی پر از عشق و دستانی پر از سخاوت، به سوی خانواده‌هایی می‌رود که در انتظار دست یاری او هستند. زوج‌های جوانی که به‌دلیل مشکلات مالی نمی‌توانند زندگی مشترک خود را آغاز کنند، با دیدن حاجیه و کمک‌های او، بار دیگر به آینده امیدوار می‌شوند.
در آستانه ماه مهر، زمانی که دانش‌آموزان با شوق و ذوق به استقبال سال تحصیلی جدید می‌روند، حاجیه عالم نیز در تدارک تهیه نوشت‌افزار و لباس برای کودکانی است که خانواده‌هایشان توانایی خرید این ملزومات را ندارند. او با لبخندی بر لب و کیسه‌هایی پر از کتاب و دفتر، به دیدار این کودکان می‌رود و شادی را به چشمانشان هدیه می‌دهد.
اما این تنها بخشی از داستان حاجیه عالم است. او به مادران بی‌سرپرستی که بار سنگین زندگی را به تنهایی به دوش می‌کشند نیز توجه ویژه‌ای دارد. این مادران، که اغلب در فکر تأمین آذوقه و نیازهای اولیه فرزندانشان هستند، در لحظات سختی و درماندگی، حاجیه را به عنوان تکیه‌گاهی محکم و قابل اعتماد می‌یابند. او با بسته‌های مواد غذایی و کمک‌های مالی، به خانه‌هایشان می‌رود و باری از دوششان برمی‌دارد.
این مادر موفق فرزندانش را در مسیر تعلیم و تربیت رشد داد و حالا همه راه پدر شهیدشان یعنی معلمی را برگزیدند، فرصتی شد تا در گفتگویی ضمن مرور رشادت‌های فرهنگی شهید حقجو، گوشه ای از خدمات و دغدغه های این مادر میانسال که… سال از عمرش را در راه خدمت به خلق سپری می کند داشته باشیم.
حاجیه عالم از همسر شهیدش یک ساعت به یادگار دارد ومی گوید: آخرین بار که عازم جبهه بود ساعت را به من داد و با گذشت بیش از۳۰سال هنوز منظم کار می‌کند و نیاز به تعویض باتری نبوده است.
وی بیان کرد:در همان دوران کودکی حس نوعدوستی و کمک به دیگران درونم شکل گرفت و از انجام چنین کارهایی لذت می‌بردم.
این همسر شهید با بیان اینکه خدمت به نیازمندان را جزئی از زندگی خود میدانم چراکه باقیات و صالحات است و می ماند، افزود: گاهی خداوند رفع نیاز دیگران را به کسی حواله می کند و این یک توفیق است که بتوانی در این مسیر گام برداری و میدانی که نگاه لطف خداوند هم در رفع حاجات تو را همراهی می کند این را بارها در زندگی به عینه دیدم و اگر یاری خداوند نبود من هم می توانستم مانند دیگران بی خیال امورات زندگی بقیه شوم.
این بانوی مددکار که برای کمک به مددجویان از هیچ نهاد و اداره ای حمایت نمی شود، گفت که جلب مشارکت خیرین و مردم مرا در خدمت به نیازمندان یاری می رساند.
وی ک تاکنون دهها فقره جهیزیه برای زوج های نیازمند تامین کرده و علاوه بر آن زمینه آشنایی زوجها باهم را فراهم آورده است، می گوید:برای کمک به بیماران تا روستاهای دورافتاده هم سفر کرده و امورات درمان آنها را تا بهبودی کامل پیگیری کرده است.
حاجیه عالم که سالهاست در سنگر نماز جمعه نیز خدمت خالصانه دارد، ارتباط با نمازگزاران در مصلی و مساجد را یک راه شناسایی افراد مستمند و نیکوکاران می داند.
حاجیه عالم می گوید :همسرش هر گاه راهی جبهه حق علیه باطل می شد وصیت نامه خود را می نوشت و حلالیت می طلبید .
وصیت نامه شهید گویای دغدغه هایش در مسیر مهربانی و کمک به هم نوع واقعیتی انکار ناپذیر است.
همسر شهید حق جو امسال بود که در یکی از برنامه های سازمان های مردم نهاد ندای جوان عنوان چهره ماندگار شهرستان کهگیلویه را از آن خود کرد، با این حال فعالیت ها و خدماتش هیچ وقت از لنز دوربین‌ها یا خروجی رسانه ها منعکس نشده است و به صورت گمنام خدمت کرده است.
حاجیه عالم مهربان، نمادی از انسانیت و فداکاری است. او با اعمالش نشان می‌دهد که حتی در دنیای پر از چالش‌های امروز، هنوز هم می‌توان با عشق و محبت، دنیایی بهتر ساخت. او قهرمانی است که نه تنها در دل‌های نیازمندان، بلکه در قلب تمام کسانی که او را می‌شناسند، جایگاه ویژه‌ای دارد. داستان زندگی حاجیه عالم، یادآور این حقیقت است که هر کدام از ما می‌توانیم با قدم‌های کوچک، تغییری بزرگ در زندگی دیگران ایجاد کنیم.
به گزارش بازتاب فردا حاجیه عالم فرزند حاج شیرزاد باوند از مصلحین و بزرگان کهگیلویه و بویراحمد و همسر شهید محمدحسین حق جو (زیلائی) متولد ۱۳۳۰ بود
که در تاریخ ۴ تیر ۱۳۶۷ و اواخر جنگ ، همراه تعداد زیادی از دهدشتی ها در جزیره مجنون و عملیات پد خندق شهید شد.
پیکر شهید حق جو بعد از ۹ سال به وطن بازگشت
