بازتاب فردا/خوب یا بد رسانه ها به شدت گسترش یافته و فراگیر شدند و امروز به ندرت کسی را پیدا میکنید که قسمتی از وقت روزانه خود به هر مقدار و کیفیتی را در شبکه های مجازی و وب گردی حضور نداشته باشد که در کنار تمام مزایای آن، اما معایبی از جمله همین افراط و تفریط ها هم دارد.
ما و افراط و تفریط ها
یک اتفاق قشنگ و جالب ،یک حادثه دردناک و با فوت یک شخص خاص ؛بهانه های هستند که به ناگاه قلم برداریم و بنویسیم از ایثار و فداکاری ،از احترام به قانون و از عمق فاجعه نبودن و رحلت شخصی ؛ همه اینها به مانند تمام واکنش های معمول تا حدی قابل تحمل و درک هستند اما امان از روزی که بخواهیم برای تحسین ،تاسف یا تبریک از مدار اعتدال خارج شویم و آن وقت انبوه خبر ،یادداشت و مقاله و یا گاهی شعر سر خط رسانه ها و وضعیت و استوری در شبکه های مجازی میشود به نحوی که از حوصله مردم خارج شده و گاها باعث رنجش خاطر مردم میشود.
خوب یا بد رسانه ها به شدت گسترش یافته و فراگیر شدند و امروز به ندرت کسی را پیدا میکنید که قسمتی از وقت روزانه خود به هر مقدار و کیفیتی را در شبکه های مجازی و وب گردی حضور نداشته باشد که در کنار تمام مزایای آن اما معایبی از جمله همین افراط و تفریط ها هم دارد.
برای نمونه به حادثه سقوط هواپیما تهران به یاسوج اشاره میشود که هر چند تلخی حادثه و درد آن همواره در ذهن و خاطر مردم خصوصا بازماندگان حادثه می ماند اما یادمان نمی رود که چه بازاری درست شد و چه مقالات ،یادداشت ها و اشعاری گفته و سروده نشده که همان گونه که در بالا اشاره شده تا حدی قابل تحسین و قابل قبول است اما زمانی این واکنش ها باعث آزرده خاطر شدن مخاطب میشود که به فور و مثل هم نوشته و نگاشته شود که اصلا جالب نبود.
یاد بگیریم و بدانیم تسلیت و تبریک گفتن و واکنش به اتفاقات و رویداد ها آدابی دارد و رسومی و لازم نیست آنقدر به یک موضوع بپردازیم که مردم احساس کنند صرفا گاهی “برای دیده شدن” یا اینکه “من هم بودم یا هستم” نوشته میشوند و به اصطلاح برای خودشیرینی است.
خلاصه اینکه اتفاقات ،پیام ها و یادداشت ها چه به لحاظ محتوایی و چه به لحاظ شکل به گونه ای باشد که مُبلغ یک فرهنگ اثرگذار ،نشان دادن اهمیت چهره علمی و اجتماعی یک شخص و با عمق یک فاجعه باشد نه هدف دیگری…
نویسنده : ادریس کشاورز